Essay on Money In Sanskrit

संसारे लोकः विविधाः जीवाः वसन्ति। तेषु प्रत्येकं धनं अत्यन्तं महत् अस्ति। धनं न केवलं वाणिज्ये, वित्तव्यवस्थायां च अभ्युदयाय अनिवार्यं परिणमति। आधुनिकयुगे धनं अत्यधिकं महत्त्वं प्राप्नोति।

धनं सम्पदा निर्माणं करोति, परिवारं पोषयति, शिक्षां प्राप्नोति च। तस्य प्राप्तिर्मूलं कर्मनियतिः, समययोजना च भवति।

धनं नानाप्रकारैः प्राप्यते, कार्यक्षेत्रे प्रयत्नेन, व्यापारे, निवेशे, शिक्षणे च। यदि योग्यः धनप्राप्तिः भवति, तदा समाजः अधिकारी भवति।

तथापि, धनं एकान्तिकं न सन्तोषं प्रदाति। अत्यधिकं धनं प्राप्त्वा मनुष्यः सम्पत्तिं न प्राप्नोति, बलं न प्राप्नोति, सन्तोषं न प्राप्नोति। धनस्य निर्मूलने सञ्चयः, दानं, योगः च अत्यन्तं महत्त्वं गच्छति।

संसारस्य शिक्षायाम् अतीव सर्वजनसम्पत्तिः अनिवार्यं भवति। तस्मात् समाजः सम्पत्तिं उपजीवयन्तु, तदा अन्येषां सहायतां करोति, अधिकाराणां योग्यतां साधयति।

धनं सदैव साधनानां एकमेव नहि, तथापि योग्यधनप्राप्तिः एकेनापि सम्पत्तिरस्ति। यदि समाजः सदा अपराधेषु धनं निष्फलं प्रयुज्यति, तदा समाजस्य अधःपतनं निश्चितमस्ति।

धनं न केवलं सम्पत्तिरस्ति, अपितु एक शक्तिः, यो योग्यतां समाप्नोति, स एव सम्पत्तिः। धनं सज्जनानां हिताय, समाजस्य उपकाराय च उपयुज्यते।

धनं एकत्र न कर्मणां परिणामं करोति, अपितु मानवजीवने एक आवश्यकं भागं भवति। यदि धनं साधनानां एक भागं अस्ति, तदा तस्य प्रयोजनं अनिवार्यं भवति। तस्मात् धनं संयोगे, सम्पत्तौ, साधनेषु, विद्यायां च सदैव प्रयोगे सततं प्रयत्नशीलाः भवन्ति।

सम्पत्तिरेव परिपूरयति, संघट्टयति च समाजं। धनं एव समृद्धिं, उत्कृष्टतां, स्वाधीनतां च प्राप्नोति।