Essay On Indian Farmer In Sanskrit

भारतस्य राष्ट्रम् प्राचीनकालेऽपि कृषिपरम्परावान् आचरति। भारतीय कृषकः अनेकधा अन्नपोषणस्य उत्पादनाय तथा राष्ट्रस्य आर्थिकस्य समृद्धेः परिपालनाय यत्नं करोति।

भारतस्य कृषकाः अत्यन्तं कठिनकर्मपराः भवन्ति। वायुशीतोष्णादिभिर्बाधिताः, अशस्यतः च विपतिः परिस्थितिः तेषां साधनाय उद्यमशीलता तथा धैर्यं अत्यन्तं आवश्यकमस्ति।

कृषकस्य जीवने अनेकानि संघटनानि सन्ति। ते सहकार्यसहायकाणि भवन्ति यत्कृषकः एकोऽपि कार्यं न करोति। तेषु मुख्यं संघटनं कृषिसंस्थानं चेति नाम्ना प्रसिद्धमस्ति। एतस्मिन्नेव कृषिसंस्थाने प्रौद्योगिकीभिः तथा विविधैः शैक्षिकपाठशालाभिः च यथासमयं आयोज्यन्ते।

कृषिसंस्थाने सभासंवादाः, कार्यशालाः, प्रयोगशालाः च सन्ति ये विविधैः शस्त्राण्यध्यापयितुं तथा प्रयोगार्थं निर्मितानि सन्ति। तत्र समुचितकृषिशास्त्रप्रयोगाणि अभ्यस्तानि भवन्ति।

कृषिसंस्थाने विभिन्नानि खेतीविधीनि, उत्पादनप्रक्रियाः, बीजसंग्रहणप्रक्रियाः च अध्ययन्ते। एवं कृषिसंस्थाने राष्ट्राय आधुनिकीकरणं प्रतिपद्यते।

सम्पूर्णे विश्वे वन्यजनपदेषु नृपतयः परमाणुज्ञानान्निपुणाः अधिकांशं कृषिशास्त्रज्ञानेन रहिताः सन्ति। अतः भारतस्य कृषकानां अधिकांशं पश्चात्तापनात् रहिताः सन्ति।

भारतीय कृषकः सर्वेषां प्राणिषु अत्यन्तं मूल्यवान् भवति। उन्हे विश्वसनीयता, धैर्यं, श्रमशीलता इत्यादिगुणैः परिपूरितानां समुदायानां विकासाय सहायकानि भवन्ति।

भारतीय कृषकः अन्नदेवः अस्ति। अस्मिन् अन्नदेवे देशे आधुनिकस्य समाजस्य आर्थिके च अध्यात्मिके विकासे महत्त्वपूर्णं स्थानं निहितं भवति।

अतएव भारतीय कृषकः समृद्धिमार्गाय सदैव प्रयत्नं कुर्वन्ति। उन्हे अपारं सम्मानं प्राप्नोति।