Essay on Ideal Student In Sanskrit

छात्रः प्राचीन भारतस्य आदर्शः अस्ति। तस्य प्राथमिक ध्येयं गुरुः आचार्यः च समर्थं करोति। छात्रस्य पाठशालायां प्रत्येकं कार्यं क्रियते। साधारणतः प्रातः काले उत्तिष्ठति, स्नानं कुरुते, आचार्यगुरुं प्रणमति च। अध्ययने प्राथमिकतमं दत्तमस्ति। प्रतिदिनं अन्तः श्लोकं पठति, पाठं सुनोति, प्रश्नानि अभ्यासात्मकानि प्रतिपद्यते।

छात्रस्य धर्मः प्रामाणिकः अस्ति। तस्य साधनानि आचरितवन्ति च। सद्गुरूणां शिक्षां प्रतिगृह्णाति च। सर्वेषां प्रति मैत्री आस्ति। तस्य सद्गुरुः सर्वेषां अध्यापनं प्राप्नोति।

छात्रः विद्याधनं प्राप्य आत्मनि परिश्रमं करोति। तस्य ज्ञानशाखासु विद्यासु प्रामुख्यं प्राप्नोति। साक्षरतां प्राप्य, लेखनानि सज्जति, विचारान् समीकरोति।

छात्रस्य आरोग्यं महत्त्वपूर्णं भवति। स्वस्थः छात्रः प्राप्य विद्यायां समर्थः भवति।

छात्रस्य समयः महत्त्वपूर्णं भवति। समयप्रबन्धनं कुर्वन्ति विद्यार्थिनः।

समयान्तरेण छात्रः सामाजिकं भाग्यं प्राप्नोति। सर्वेषां सहकारं करोति च।

छात्रस्य आत्मविश्वासः प्रबलः भवति। सर्वेषां निर्णयानि स्वीकरोति च।

अतः आदर्श छात्रः एवं भवति – गुणवान्, धर्मवान्, प्रयत्नशीलः, समयश्च योग्यः, सामाजिकसहायः च। एवं आदर्शः छात्रः समाजस्य लाभानि साधयति।