Essay on Tree Plantation In Sanskrit

वृक्षाः प्राणिनां जीवनं प्रदानं करोति। अस्मिन् संसारे वृक्षाः महत्त्वं प्राप्नुवन्ति यत्रेदं धारणीति। ते परिसरं सज्जन्ति, वायुं पवनं शुद्धयन्ति, नदीः जीवनं प्रदायन्ति च। एवमेव वृक्षाः विश्वस्य संरक्षकाः भवन्ति।

वृक्षारोपणं प्राचीनकाले अत्यन्तं महत्त्वपूर्णं आसीत्। राष्ट्रं, समुदायाः च वृक्षेभ्यः उपजीविनः अभवन्। स एव वृक्षारोपणः नाम महोत्सवः अभूत्। अत्र वृक्षाः निधिः अभूवन्, तेभ्यः पूर्वं पूजाः क्रियन्ते, दीपाः दीप्यन्ते, प्रार्थना च क्रियते।

वृक्षारोपणं कार्यं विभिन्नस्थलेषु सम्पद्यते। पुराणे त्रिशिरा आश्रमे, मार्गेषु वा, नगरेषु वा यथा प्रसिद्धेषु स्थलेषु वृक्षाः रोपयितुं शक्यन्ते।

वृक्षारोपणस्य लाभाः अत्यन्तं अधिकाः भवन्ति। वृक्षाः अपायानि शमयन्ति, वायुमण्डलं शुद्धयन्ति, वृक्षाः प्राणिभ्यः आधारः भवन्ति। तस्मात् वृक्षारोपणं न केवलं व्यक्तेषु, अपि समुदायेषु अत्यन्तं आवश्यकं भवति।

संसारं पुनर्मूलानि अभिवृद्धानि अध्ययन्ति। एवं अत्र परिसरं सुरक्षितं भवति, प्राणिनां समृद्धिः लभते। वृक्षारोपणेन विश्वं सुखं शांतिं च प्राप्नोति।

अत्र मया संस्कृतभाषायां वृक्षारोपणे निबंधः रचितः। आशा भवति यदि तेन तस्य अर्थः अच्छः आसीत्। यथा संस्कृते अन्ये भाषायां विषयाः रचितवन्ति, तथैव मया अन्येषां भाषायां विषयाः रचितवन्ति।